قال الصادق علیه‌السلام : نحن معاشر بنی هاشم نأمر کبارنا و صغارنا بسبهما و البرائة منهما.(32)
امام صادق علیه‌السلام فرمودند : ما بنی هاشم بزرگ و کوچک خود را امر می‌کنیم به ناسزا گفتن به آن دو نفر (غاصب اول و غاصب دوم) و بیزاری جستن از آنان.
[32] رجال کشی : ص 135 ؛ بحارالانوار : ج 47 ، ص 323
قال الامام زین العابدین علیه السلام : من لعن الجبت و الطاغوت لعنة واحدة کتب الله له سبعین الف الف حسنة و محى عنه سبعین الف الف سیئه و رفع له سبعین الف الف درجة و من امسى. یلعنهما لعنة واحده کتب له مثل ذلک قال فمضى مولانا على بن الحسین فدخلت على مولینا ابى جعفر محمّد الباقر فقلت یا مولاى حدیث سمعته من ابیک فقال هات یا ثمالى فاعدت علیه الحدیث فقال نعم یا ثمالى اتحب ان ازیدک فقلت بلى یا مولاى فقال من لعنهما لعنة واحده فی کل غداة لم یکتب علیه ذنب فی ذلک الیوم حتى یمسى و من امسى و لعنهما لم یکتب له ذنب فی لیلة حتى یصبح قال فمضى أبو جعفر فدخلت على مولینا الصادق فقلت حدیث سمعته من ابیک و جدک فقال هات یا ابا حمزه فاعدت علیه الحدیث فقال حقا یا ابا حمزه ثم قال علیه السلام و یرفع له الف الف درجة ثم قال انّ اللّه واسع کریم.(33)
امام سجاد علیه‌السلام فرمودند : کسی که یک بار لعنت کند جبت و طاغوت (غاصب اول و غاصب دوم) را خداوند تعالی هفتاد میلیون حسنه برای او می‌نویسد و هفتاد میلیون گناه از پرونده اعمالش پاک میکند و هفتاد میلیون درجه بر درجات او می‌افزاید و هر آن کس که روز و شب بر او بگذرد در حالی که آن دو را لعنت کند همان حسنات برای او نوشته می‌شود. ابو حمزه ثمالی گفت: بعد از شهادت علی بن الحسین علیهما السلام خدمت مولایم امام باقر علیه‌السلام رسیدم و این حدیث را به محضرشان عرضه داشتم فرمودند : بله این چنین است ای ثمالی! آیا دوست داری برای تو اضافه‌تر بگویم ؟ عرضه کردم بلی یا مولای. پس فرمودند : کسی که یک بار آنها (غاصب اول و غاصب دوم) را در صبح تا شام لعنت کند گناهی بر وی نوشته نمی‌شود. ابوحمزه گوید: بعد از شهادت امام باقر علیه‌السلام به محضر مقدس امام صادق علیه السلام رسیدم و حدیث پدر و جد مکرمش را خدمتش عرضه داشتم. حضرت فرمودند : یا ابوحمزه! مطلب حق و صحیح است، سپس فرمودند : درجات لعنت کننده یک میلیون درجه بالا می‌رود و در ادامه فرمودند : خداى جواد واسع العطاء است.
أن امیرالمومنین کان یطوف بالکعبه فرأی رجلا متعلقا بأستار الکعبه و هو یصلی علی محمد و آله فسلم علیه و مربه ثانیا ولم یسلم علیه فقال: یا امیرالمومنین لم تسلم علی هذا المره؟ فقال خفت أن أشغلک عن اللعن و هو افضل من السلام ورد السلام و من الصلاه علی محمد و آل محمد (ص).(34)
شیخ ابوالحسن مرندی از شیخ حر عاملی نقل نموده : امیرالمومنین علیه السلام در حال طواف کعبه بود که دید مردی پرده خانه کعبه را گرفته و صلوات بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله می فرستاد. حضرت بر او سلام فرمود. دفعه بعد حضرت او را دیدند که بر دشمنان محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله لعنت میکند ولی اینبار به او سلام نکردند . آن شخص متوجه شد و علت را پرسید ؟ حضرت فرمودند : نخواستم تو را از ذکر لعن که این بار می گفتی باز دارم. چرا که لعن دشمنان محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله از صلوات بر آنان بالاتر است.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : یا علی اتّق الضغائن التی فی صدور من لا یظهرها الا بعد موتی اولئک یلعنهم الله و یلعنهم اللاعنون.(35)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند : یا امیرالمومنین (علیه السلام) بترس از کینه هایی که در سینه افرادی هست که تا من زنده ام اظهار نمی کنند و پس از مرگ من، آن کینه ها را اظهار خواهند کرد. خداوند آنها را لعنت می کند و تمام لعنت کنندگان عالم آن ها را لعنت خواهند کرد.
[35] بحارالانوار : ج 28 ، ص 45
قال امیر المؤمنین علیه السلام : لعن الله ابن الخطاب فلولاه ما زنى إلا شقی أو شقیة.(36)
حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: خدا پسر خطاب (غاصب دوم) را لعنت کند. اگر او نبود هیچ مرد و زنی زنا نمی کرد مگر زن و مرد شقی.
[36] بحارالانوار : ج 53 ، ص 31
صدیقة الشهیده سلام الله علیها : والله لا دعون علیک فی کل صلاه اصلیها.(37)
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند : به خدا قسم در هر نمازم بر تو (غاصب اول) نفرین میکنم.
[37] الامامة و السیاسة : ج 1 ، ص 31
عن ابی‌حمزه الثمالی عن علی بن الحسین علیه السلام قال قلت له: أسألک عن فلان و فلان؟ قال علیه السلام: فعلیهما لعنة الله بلعناته کلها، ماتا و الله کافرین مشرکین بالله العظیم.(38)
ابوحمزه ثمالی می گوید: به امام سجاد علیه السلام عرض کردم: از شما درباره فلانی و فلانی (غاصب اول و غاصب دوم) سوال دارم ؟ حضرت فرمودند: لعنت خداوند به عدد تمام لعنتهای الهی بر آن دو باد و به خدا سوگند آن دو مردند در حالی که کافر و مشرک به خدای بزرگ بودند.
[38] بحارالانوار : ج 30 ، ص 145 ؛ بصائر الدرجات : ص289-290 ، حدیث 2 ، باب 3
حنان بن سدیر از پدرش از امام باقر علیه السلام نقل کردند که حضرت فرمودند : به خدا قسم هیچ از یک ما از دنیا نرود مگر غضبناک باشد از آن دو (غاصب اول و غاصب دوم) و هیچ روزی بر ما نمی گذرد مگر این که نسبت به آن دو خشمگین هستیم. و بزرگانمان به کوچکترها به این امر سفارش می کنند...لعنت خدا و ملائکه و تمامی مردم بر آن دو نفر باد.
[39] اصول کافی : ج 8 ، ص 245
حسین بن ثویر و ابی سلمه سراج میگویند: از امام صادق علیه السلام شنیدیم که پس از هر نماز واجب چهار مرد و چهار زن را لعنت می کردند: فلان (غاصب اول) و فلان (غاصب دوم) و فلان (غاصب سوم) و معاویه – (و امام صادق علیه السلام اسم آنها را می بردند)- و فلانه (دختر غاصب اول) و فلانه (دختر غاصب دوم) و هنده و ام الحکم خواهر معاویه.
[40] بحار الأنوار : ج 22 ، ص 128 ؛ اصول کافی : ج 3 ، ص 342
قال ابالحسن الامام کاظم علیه السلام : هما الکافران علیهما لعنة الله و الملائکة و الناس اجمعین. و الله ما دخل قلب احد منهما شی ء من الایمان...کانا خداعین مرتابین منافقین حتی توفتهما ملائکة العذاب الی محل الخزی فی دار المقام. (41)
امام کاظم علیه السلام فرمودند: آن دو نفر (غاصب اول و غاصب دوم) کافرند لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنها باد. به خدا سوگند هیچگاه به دل ایمان نداشتند ... همیشه حیله باز و اهل شک و ریب و نفاق بودند تا ملائکه عذاب ، آنها را قبض روح و به جایگاه ذلت و خواری در دارالمقام (دوزخ) فرستادند.
[41] بحار الأنوار : ج 48 ، ص 243