قال النبی صلى الله علیه و آله: یا علی لا یبغضک ... من النساء إلا سلقلقیة و هی التی تحیض من دبرها.(20)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم خطاب به امیرالمومنین علیه السلام فرمودند : یاعلی هیج زنی با تو دشمنی نمیکند الا اینکه سلقلق است. و همواره از سوراخ پشتش حیض میشود.
[20] بحار الانوار : ج 60 ، ص 237
حدّثنا جریر، عن الأعمش، عن عمرو بن مرة، عن أبی البختری، قال: لما أن جاء فلانه قتل علی علیه السلام سجدت.(21)
ابوالبخترى می گوید: وقتى خبر شهادت على علیه السلام به « دختر غاصب اول » رسید، سجده شکر کرد.
«« با توجه به مطلب فوق به روایت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عنایت بفرمایید : »»
قال رسول الله صلی الله علیه واله: ان الشیطان یزنی بامهات المبغضین لعلی.(22)
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند : همانا شیطان با مادران دشمنان علی علیه السلام زنا میکند.
[21] مقاتل الطالبیین : ج 1 ، ص 55
[22] تاریخ دمشق : ج ۱۷ ، ص ۳۷۲
عن عبد الصمد بن بشیر، عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال: تدرون مات النبی أو قتل إن الله یقول: (أفان مات أو قتل انقلبتم على أعقابکم) فسم قبل الموت إنهما سقتاه، فقلنا: إنهما وأبوهما شر من خلق الله.(23)
عیاشی از عبد الصمد بن بشیر از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمودند: می دانید که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فوت کرد یا کشته شد؟ خداوند می فرماید: (آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود عقب گرد می کنید؟) بدانید پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قبل از مردن مسموم شد! آن دو ( دختر غاصب اول و دختر غاصب دوم ) به ایشان سم خوراندند! ما گفتیم: آن دو ( دختر غاصب اول و دختر غاصب دوم ) و پدرانشان ( غاصب اول و غاصب دوم ) بدترین کسانی هستند که خدا خلق کرده است.
[23] تفسیرالعیاشی : ج ۱، ص ۲۰۰ ؛ بحارالانوار : ج ۲۲ ، ص ۵۱۶
قال النبی صلی الله علیه و آله : یا
ابالحسن ان الشرف باق لهن ( شرف الامهات ) ما دمن لله علی الطاعة فأیتهن
عصت الله بعدی بالخروج علیک فأطلق لها فی الازواج واسقطها من شرف أمومة
المومنین .(24)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند : یا ابالحسن همانا شرف ام المومنین برای زنان من باقی است تا زمانی که اطاعت خدا را کنند . پس هر کدام از آن ها که خدا را به واسطه ی خروج بر تو عصیان کرد او را طلاق بده و از شرافت ام المومنین بودن ساقط کن . (طبق قولی اشاره به وقایع جنگ جمل و خروج « دختر غاصب اول » بر امیر المومنین علیه السلام که آن حضرت « دختر غاصب اول » را طبق دستور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله طلاق دادند ).
[24] دلائل الإمامة : ج 1 ، ص 512 ؛ بحار الأنوار : ج 38 ، ص 89
قال علی بن إبراهیم فی قوله (ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا) ثم ضرب الله فیهما مثلا فقال: (ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ فَخانَتاهُما)(25) فقال: والله ما عنى بقوله فَخانَتاهُما إلا الفاحشة ولیقیمن الحد على فلانة فیما أتت فی طریق وکان فلان یحبها فلما أرادت أن تخرج إلى [البصرة] قال لها فلان لا یحل لک أن تخرجی من غیر محرم فزوجت نفسها من فلان.(26)
على بن ابراهیم در تفسیرش درباره آیه «ضرب الله مثلا» فرموده است: خداوند در باره آن دو ( دختر غاصب اول و دختر غاصب دوم ) مثل زده و فرموده: « خداوند براى کسانى که کافر شده اند به همسر نوح و همسر لوط مثَل زده است، آن دو تحت سرپرستى دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولى به آن دو خیانت کردند»؛ به خدا قسم که منظور از «فخانتاهما» چیزى جز فاحشه نیست و باید بر فلانه (دختر غاصب اول) حد جارى شود ، به خاطر این که وقتى مى‌خواست به بصره برود، فلانى (طلحه) او را دوست داشت و به او گفت: براى تو حلال نیست که بدون محرم خارج بشوى ، پس (دختر غاصب اول) خود را به ازدواج فلان (طلحه) درآورد.
[25] تحریم : 11
[26] تفسیر القمی : ج 2 ، ص 377
فقالت فلانه : یا أبا محمد ما مثل فقد جدک إلا یوم فقد أبوک ، فقال لها الحسن : نسیت نبشک فی بیتک لیلا بغیر قبس بحدیدة ، حتى ضربت الحدیدة کفک فصارت جرحا إلى الآن فأخرجت جردا أخضر فیه ما جمعته من خیانة حتى أخذت منه أربعین دینارا عددا لا تعلمین لها وزنا ففرقتیها فی مبغضی علی صلوات الله علیه من تیم وعدی ، وقد تشفیت بقتله ، فقالت : قد کان ذلک.(27)
« دختر غاصب اول » به خدمت امام مجتبی علیه السلام رسید و عرض کرد : ای ابامحمد ، هیچ روزی مانند روز وفات جدت نبود الا روز وفات پدرت ! امام حسن علیه السلام فرمودند : فراموش کردی که در شبی با آهن زمین خانه ات را کندی و آهن به دستت خورد و تا الان نیز زخمی است ، و پارچه ای سبز را بیرون آوردی که در آن پولی بود که " از خیانت " جمع نموده بودی و چهل دینار از آن را برداشتی که وزنشان را نمی دانستی ، و آنها را بین مبغضین امیرالمومنین علی صلوات الله علیه از قبیله تیم و عدی توزیع نمودی و دل خود را به خاطر قتل او خنک کردی ؟ « دختر غاصب اول » گفت همینطور بود.
[27] مشارق أنوار الیقین : ص 129 ؛ بحارالانوار : ج 32 ، ص 276
«یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ وَ کانَ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیراً» محمد بن العباس، قال: حدثنا الحسین بن أحمد، عن محمد بن عیسى، عن یونس، عن کرام، عن محمد بن مسلم، عن أبی عبد الله (علیه السلام) ، قال: قال لی: «أ تدری ما الفاحشة المبینة؟».... قال: «قتال أمیر المؤمنین علیه السلام» یعنی أهل الجمل.(28)
آیه 30 سوره احزاب می‌فرماید: «یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ وَ کانَ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیراً»؛(اى زنان پیامبر هر کدام از شما فاحشه مبینه انجام دهد، عذاب او دو چندان خواهد بود، و این براى خدا آسان است). امام صادق علیه السلام فرمودند : فاحشه مبینه کسی است که در جنگ جمل مقابل امیرالمومنین علیه السلام ایستاد (یعنی دختر غاصب اول).
[28] البرهان : ج ۴ ، ص ۴۴۱ ؛ بحار الأنوار : ج 32 ، ص 286
شرف الدین النجفی: عن محمد البرقی، عن الحسین بن سیف بن عمیرة، عن أخیه، عن منصور بن حازم، عن حمران، قال: سمعت أبا جعفر علیه السلام یقرأ: (وَ جٰاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ اَلْمُؤْتَفِکٰاتُ بِالْخٰاطِئَةِ)(29) قال: وَ جٰاءَ فِرْعَوْنُ یعنی الثالث، وَ مَنْ قَبْلَهُ الأولین وَ اَلْمُؤْتَفِکٰاتُ [أهل البصرة] بِالْخٰاطِئَةِ [الحمیراء]یعنی فلانه.(30)
شرف الدین نجفى ذیل آیه فوق از حمران روایت کرده گفت از حضرت باقر علیه السّلام شنیدم که میفرمود : منظور از فرعون در این آیه سومى است و منظور از من قبله اولى و دومى است و منظور از مؤتفکات اهل بصره هستند و منظور از زن خاطئه « دختر غاصب اول » است.
[29] الحاقه : 9
[30] البرهان : ج 5 ، ص 469
روایة الصدوق فی علل الشرائع عن عبد الرحیم القصیر قال: ”قال لی أبو جعفر علیه السلام: أما لو قام قائمنا لقد رُدَّت إلیه الحمیراء حتى یجلدها الحد وحتى ینتقم لابنة محمد فاطمة علیها السلام منها. قلت: جُعلت فداک.. ولمَ یجلدها الحد؟ قال: لفریتها على أم إبراهیم. قلت: فکیف أخّره الله للقائم؟ فقال: لأن الله تبارک وتعالى بعث محمدا صلى الله علیه وآله رحمة، وبعث القائم علیه السلام نقمة.(31)
امام باقر علیه السلام فرمودند : هرگاه حضرت مهدی (عج) بپاخیزد ، « دختر غاصب اول » به سوی او بازگردانده شود تا حدّ تازیانه به او بزند تا انتقام حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها دختر مکرمه رسول خدا صلی الله علیه و آله را از او بگیرد. گفتم : فدایت شوم، چرا حدّ تازیانه به او میزند ؟ فرمودند : به خاطر تهمتی که بر مادر ابراهیم زد. گفتم : پس چطور شد که این کار (حد زدن) را خداوند تا زمان حضرت مهدی (عج) به تأخیر انداخت؟ فرمودند : به تحقیق خداوند تبارک و تعالی رسول خدا صلی الله علیه و آله را برای رحمت فرستاد ، ولی امام زمان (عج) را به منظور نقمت و کیفردهی بر میانگیزد.
[31] علل الشرائع : ج 2 ، ص 580